مکانیسم عمل پلی آلومینیوم کلراید

در تصفیه آب آشامیدنی ، فرآیندهای انعقادی-لخته سازی برای بی ثبات سازی ذرات کلوئیدی برای حذف بعدی توسط فرآیندهای جداسازی جامد-مایع مانند رسوب گذاری و / یا تصفیه استفاده می شوند. آلوم (سولفات آلومینیوم) یکی از متداول ترین مواد منعقد کننده در صنعت آب آشامیدنی است. پس از تماس با آب ، زاج دچار واکنشهای هیدرولیز سریع و کنترل نشده - تشکیل گونه های یونی محلول (مجتمع های هیدروکسید آلومینیوم ، هر دو مونومر و پلیمری) و یک رسوب جامد می شود [1،2]. میزان و نوع گونه هیدروکسید آلومینیوم یونی غالب در محلول بسیار وابسته به ویژگی های آب ، تعداد ذرات و pH است. بنابراین کسری از گونه های پلیمری که برای انعقاد کارآمدترین استفاده می شوند ، می تواند نوسان کند. لازم به ذکر است که گرچه pH در تسلط گونه های مختلف هیدروکسید آلومینیوم (Al (OH) 3) تأثیرگذار است ، تعامل با کلوئیدها ، ماده آلی طبیعی ، یون های خاص و غیره) شیمی انعقادی را بسیار پیچیده تر از آنچه اغلب در آن نقل می شود ، می کند. ادبیات [3-6]. به طور معمول ، در دوزهای انعقادی نسبتاً کم و در pH مطلوب ، گونه هایی با بار مثبت می توانند ذرات کلوئیدی با بار منفی را از طریق خنثی سازی جذب / بار بی ثبات کنند. در مقادیر pH بالا و / یا دوزهای انعقادی بالاتر ، Al (OH) 3 از آب رسوب می کند و "لخته شدن جارو" اتفاق می افتد.

شیمی آلوم و مکانیسم های خنثی سازی جذب / بار آن به طور گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته و در نتیجه ، دستورالعمل های استفاده از آن به عنوان منعقد کننده آب آشامیدنی به خوبی تکمیل شده است
در سالهای اخیر ، منعقد کننده های پلیالومینیوم وجود دارند
به عنوان منعقد کننده های آب آشامیدنی مورد توجه زیادی قرار گرفتند.
برخلاف آلوم ، جایی که زائده مونومر / پلیمری است
بسیار حساس به pH و کنترل آن دشوار است ، منعقد کننده های پلی آلومینیوم حاوی آلومینیوم از پیش پلیمریزه هستند
مجتمع های هیدروکسید که پایدارتر به نظر می رسند. 

جهت خرید پلی آلومینیوم کلراید کلیک کنید.